Artikelen Blog Boven Natuurlijk pagina 1

Mijn broer is dood december 2016

Mijn broer is dood. Zelfgekozen. Niet door mij. Ik had er geen zeggenschap in, in die zin dat ik niet heb kunnen bevroeden dat hij nu dan toch echt zo ver was, dat hij uit het leven zou stappen. Hij koos een moment waarop niemand van ons iets in de gaten had. Alle mogelijke openingen tot ingrijpen waren afgedekt. Door woorden en acties die hij in mijn beleving heel bewust heeft gekozen. Zo gekozen dat hij niet nog een keer opnieuw voor de keuze zou komen te staan voor niet meer willen en toch doorgaan, omdat je je geliefden geen pijn wilt doen. Maar ik koos hier niet voor toen ik hem zei een van de laatste keren dat ik hem zag en hij opnieuw depressief was, Jan jij moet kijken hoe je dit wilt oplossen, en het op jouw manier doen. Achteraf voelt het alsof ik hem een vrijbrief heb gegeven. Ik trok me terug uit de wereld van depressie. Ik trok me terug van hem. Ik kon het niet langer aan om met hem de depressie te bezoeken, en te voelen dat er niets was dat hem positiever kon doen voelen. Machteloos zijn in je woorden en daden, omdat die telkens teveel lijken voor de ander. Voor mijn lieve broer. Voor Jan. Ik was moe Jan, moe van alles wat te maken had met negatief voelen, want dit heb ik zelf ook zo vaak gehad. Ik was dan niet zo verdwaald als jij, maar wel aardig van mijn pad, en ik weet hoe het voelt wanneer anderen voortdurend met goede adviezen komen, waar je niets mee kan. Je voelt je nog moedelozer, nog minder waard. Opnieuw iets waar je in faalt. En je hebt het gevoel dat je iedereen teleurstelt. Je hele leven is één grote teleurstelling. En ook al weet je niet hoe je leven eruit zou moeten zien, toch voldoe je in geen enkel opzicht aan het plaatje.

Mijn broer is dood. Zelfgekozen. Niet door mij. Het doet pijn te voelen dat hij echt deze stap heeft gezet. Het voelt alsof hij mij hier heeft achter gelaten, terwijl we samen hadden afgesproken deze moeilijke weg te gaan. Een weg waarop we veel oud zeer tegen zouden komen, en er naar kijken en voelen zodat het ons niet langer in de weg zou staan..... Het staat hem op dit moment niet meer in de weg. De stap die hij heeft gezet, was weloverwogen, en goed voorbereid. Hij heeft jaren voorbereid hoe hij zijn leven zou beëindigen. Heel doordacht. Geen spoor nagelaten. En natuurlijk heeft de politie die hem vond ook geholpen eventuele sporen te wissen, maar als hij het niet zo grondig en doordacht had gedaan, waren de sporen nog heel lang in zijn huis merkbaar geweest. Nu was er buiten zijn energie om niets van te merken.

Mijn broer is dood. Zelf gedaan. Hij heeft het zelf gedaan. Wat een moed is er voor nodig, en hoe groot moet de pijn in jezelf zijn, om deze stap te kunnen zetten. Deze stap die de verlossing betekent van een leven, waarvan de pijn zo groot is, dat de enige stap die je nog helder kunt zien deze is. Hij is dood, maar tegelijkertijd meer levend dan hij in de laatste periode van zijn leven was. Hij was zo bang.... Hij was niet meer in staat om keuzes te maken over zijn eten.... Hij kon zichzelf maar met moeite verzorgen. Hij was lamgeslagen. Hij zat vol verdriet, maar kon hier niet goed bij... Hij liep in de mist, een mist die zo dik was, dat hij geen weg meer kon vinden. Dat hij totaal niets meer kon zien. Behalve de mist, vanwaar uit elke richting iets naar hem toe kon komen dat hem bedreigde. Maar onzichtbaar.....

Mijn broer is dood. Nu 3 maanden. Deze maanden hebben me veel inzichten gebracht in het leven. Inzichten over hoe ik het niet wil. Door mijn broers dood. Het lijkt soms of er een wolk van onze familie is verdwenen. Iedereen is er door aangeraakt en veranderd. Dood laat leven zien. Dood laat zien hoe het leven kan zijn. Op de dag van de ervaring van zijn dood, ik voelde dat hij eruit was gestapt, maakte ik voor het eerst in mijn leven een heel bewuste keuze voor genieten. Het was een bijzondere, en tegelijkertijd gekke ervaring. Misschien zelfs bizar. Ik was bij biodanza, en was er heen gegaan in de wetenschap dat ik toch niets kon doen op dit moment. En zo lang ik nog niet wist hoe het met Jan was, kon ik me zorgen gaan maken t.a.v zijn dood, of ik ervoor kiezen om werkelijk te genieten van datgene wat ik aan het doen was. Ik koos heel bewust voor genieten. Dit moment heeft me tot nu toe veel gebracht. Lijden, is niet altijd alleen een kwestie van leed dat je is aangedaan/wordt aangedaan. Lijden is soms ook een keus. Ik kan kiezen voor genieten, en kiezen voor negatieve gedachten/pijn. Eerder koos ik altijd voor de pijn. Als er dan 100 dingen goed waren gegaan, en 1 verkeerd, ging mijn aandacht alleen naar dat wat verkeerd ging.... Maar ik kies ervoor om dat niet meer te willen. De dood van mijn broer bracht me heel helder het moment van bewust kiezen. Bewust kiezen voor genieten.

Mijn broer is dood. Hij zal nooit meer in dit leven leven. Maar hij gaat verder. Hij bracht mij na zijn dood nog hele fijne momenten. Ik heb het gevoel dat hij ons allemaal helpt of heeft geholpen om er vrede mee te kunnen hebben dat hij deze keuze heeft gemaakt. Hij heeft ons zo ver gebracht dat er rust is, en dat we verder kunnen zonder hem, maar hij kan ook bij ons zijn. En hij zal zo bij ons zijn als wij dat willen. Dus voor de een is dat dichtbij en voor de ander is hij ver weg in de hemel.

Mijn broer is dood. Maar hij zal altijd door leven. Niet dit leven. Maar wellicht vele levens. Ik weet niet wat zijn ziel voor plannen heeft. Ik verwacht wel dat wij elkaar weer zullen ontmoeten. Wanneer is nog niet duidelijk, maar ik geloof dat dit zal gebeuren. Omdat we van elkaar hebben gehouden, ook al waren dat geen woorden die wij als familie met elkaar deelden. Tot ziens lieve Jan, ik hou van je.

diepe bindweefselmassage