Artikelen Blog Boven Natuurlijk pagina 2

Rebalancing

In deze tijd is het heel hard nodig: Rebalancing. Door alle spannende situaties en onmacht die er op dit moment heersen in onze samenleving, verliezen velen van ons het contact met hun lichaam. En juist daarmee kun je verbinding voelen. Want verbinding het je zelf, is verbinding met alles. En je lichaam is tevens je thuis. Als je een fijn contact hebt met je lichaam, heb een gevoel van geborgenheid, en thuis zijn..

Rebalancing kan helpen het contact met je lichaam te herstellen. Het is erop gericht om hoofd lichaam en hart met elkaar in contact te brengen. Ook richt het zich om doorvoelen van pijn, zelfs pijn die soms al een heel leven oud is, en die ons triggert om in oude patronen te schieten. En de situatie van het moment verergeren kan. Rebalancing is mooi omdat het gaat over erkenning voelen voor jezelf. Aandacht geven aan jezelf. Over het vergroten van ruimte, en het verkennen en aangeven van grenzen. Rebalancing maakt je meer mens, omdat alles er naast elkaar mag en kan bestaan. De mooie en minder gemakkelijke emoties, gevoelens, eigenschappen…. Er helemaal kunnen zijn zoals je bent.

Voorwaardelijk

In het laatste weekend van Rebalancing, kwam ik in contact met voorwaardelijkheid. Eerder dacht ik nog dat de voorwaardelijkheid alleen over liefde ging, en tot mijn verbazing ontdekte ik hoeveel voorwaardelijkheid er in het leven is. Als mensen hebben we veel wensen en verlangens t.o.v. anderen. We willen graag dat mensen net zo zijn als wij. We zoeken een groep om bij te horen, zodat we ons bevestigd voelen. En dat wat discriminatie wordt genoemd, is dat eigenlijk niet gewoon hoop op erkenning? Misschien wel op een botte manier tot uitdrukking gebracht. Het voorwaardelijke is dat als de ander zich net zo gedraagt, er net zo uit ziet, dezelfde achtergrond heeft, ik mij meer gewenst voel. Ik me bevestigd voel. Omdat ik dan niet het gevoel heb dat ik anders zou moeten zijn…… De ander is immers ook zo? Het goed genoeg voelen om recht op bestaan te krijgen. Er bij te horen. Het bestaansrecht dat in veel levens van ons mensen diepe pijn veroorzaakt, omdat we diep van binnen het gevoel hebben niet goed genoeg te zijn, of op tenminste aan verschillende voorwaarden te moeten voldoen, teneinde recht van bestaan te ontvangen….

Kanker

Je hoort het om je heen zo vaak, het woord kanker. Het roept veel angst in mensen op. Ik was er zelf ook altijd als de dood voor. Als kind kan ik me nog herinneren dat er een meisje op tv was, met een enorme ritssluiting rondom haar middel, als gevolg van de operatie aan kanker. Het bijbehorende liedje kan soms nog door mijn hoofd spelen. En toen opeens(na jaren van zelf willen oplossen van gedoe in mijn linkerborst) kreeg ik de diagnose kanker. Het ziekenhuis wilde de volledige behandeling. Chemo, operatie, bestraling en hormoontherapie. Voor mij voelde dat als oorlog in Syrië. Je helpt alles in het land om zeep, vanwege een kleine groep die negatieve dingen doet. Het gevolg: alles gaat kapot. Het wordt onleefbaar. Omdat ik altijd al alternatief keek naar gezondheid, voelde de alternatieve weg als enige optie. Onderzoeken door middel van rebalancing. Ondersteunen in liefde van het lichaam door het toevoegen van mineralen en vitaminen en bioresonantie. En in zachtheid omgaan met mijzelf. Ik had namelijk al genoeg strijd gevoerd met mijzelf, welke eindelijk was geëindigd.

Ik kan wel zeggen dat de kanker een groot cadeau was. Het bracht mij bij mijn grootste angsten. Deze plekken waren onbereikbaar voordat ik de diagnose kreeg. Met de diagnose, kon ik er bijna moeiteloos naar toe gaan. Ik kwam op verschillende plekken, waar ik als klein kind het gevoel had: “laat mij dan maar dood gaan”. Het ging over verlangen naar diepe verbinding, hunkering naar aanraking, gezien en gehoord worden. En het gaat dan nu over mijzelf werkelijk kunnen zien. Kan en wil ik mijzelf zien, en het kleine baby’tje in mij de aandacht geven die het nodig heeft? Dat kleine meisje dat veel moest, en zich altijd groot hield, om voor de ander te zorgen. Waarmee ze zichzelf langdurig heeft genegeerd, en haar eigen verlangens ontkend….

Blijkbaar is ziekte soms nodig, om ons te leren werkelijk stil te kunnen staan bij onszelf en dat wat wij nodig hebben.

diepe bindweefselmassage